Mficha uchi hazai

De Muur 69

Een kwartaaluitgave moet lang van te voren gevuld worden. De langere verhalen schrijf je niet een avond voor de deadline. Dus was, ongetwijfeld, de hele redactie al bezig met het tournummer toen de Covid-19 pandemie in de lente hevig losbarstte en de hele wereld op de kop zette. Een hele planning op de kop zetten is te lastig, dus vele verhalen bleven. Gelukkig is er veelschrijver Frank Heinen die een nieuw openingsverhaal in no-time voor elkaar heeft. Dus begin je met het verhaal over de zomer zonder Tour. Geweldig, passend, historisch. In de laatste alinea komt hij met het advies om ‘Geen zomer zonder Tour’ van Gerard Hutting te lezen. Net te laat Frank, ik had het boek een maandje eerder al uit de kast gehaald en gelezen.

Gelukkig zijn goede wielerverhalen vaak tijdloos, die kun je lezen of er nu wel of geen Tour volgt. Deel 32 in de serie ‘Every picture tells a story’ is er een voor de eeuwigheid. Hoe Aart Vierhouten ziek een Touretappe reed en daarna nog net op tijd in het ziekenhuis belandde is een roman op zichzelf, ware het niet dat het echt gebeurd is.

John Kroon dook de boeken in en las over de Spaanse griep, 102 jaar geleden. Geschreven tijdens de eerste Covid-19 golf, de vergelijking was logisch. Hoofdpersoon Constante Girardengo was een campionissimo al voor Coppi die titel kreeg. Veertig dagen zweefde hij tussen leven en dood in het ziekenhuis, een jaar later won hij de Giro. Met overmacht.

En dankzij Erik Brouwer is nog een historisch figuur niet in de vergetelheid geraakt. Zijn verhaal over Albert Gustave Paul Baker d’Isy. Legendarisch wielerjournalist, maar eindigend als clochard in Parijs.

De Muur, al 18 jaar geweldige wielerverhalen. Trots dat ik de collectie compleet heb.

Citaat: “Daele heeft renners, verzorgers, dokters en managers gesproken en schrijft ‘dat de renners erover klagen dat zij door hun managers uitgezogen worden; dat overwinningen afgekocht worden, waarna koopjes met bookmakers gesloten worden; dat renners soms aan doping verslaafd raken omdat hun verzorgers op last van de sportdirecteuren allerlei spullen in hun voedsel en dranken mengen; dat het establishment het gebruik van cocaïne, opium e.d. bij de renners duldt, ja, in feite heimelijk bewondert, terwijl voor het gebruik van dezelfde versterkende middelen onmaatschappelijken onder goedkeurend gebrom van datzelfde establishment achter de staven belanden; dat doping onwrikbaar verankerd is met wielrennen, tot grote schade van de renners maar tot vreugde van bankrekening bezittende managers’.” (p.115)


Nummer: 20-078
Titel: De Muur 69
Ondertitel: Paris is nog heel ver
Auteur: Diversen (Frank Heinen, Willie Verhegge, Bart Jungmann, Thomas Sijtsma, Wiep Idzenga, John Kroon, Jacob Bergsma, Joop Olthausen, Peter Ouwerkerk, Mart Smeets, Peter Nijssen, Martin Bons, Erik Brouwer, Nando Boers)
Taal: Nederlands
Jaar: 2020
# Pagina’s: 162 (14994)
Categorie: Wielrennen
ISBN: 978-94-6231-049-0

Meer:
68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 32 31 30 29 28 26 25 24 23 22 21 20 19 18 17 16 15 14 13 12 11 10 9 8 7 6 5 4 3 2 1 1 (2e x)

Curtis Sittenfeld – Rodham

Natuurlijk heeft ze veel research gedaan, misschien wel te veel. Want het eerste deel van het boek komt erg gekunsteld over. Eigenlijk ook wel logisch, want ook al heb ik niet al die boeken gelezen die ze netjes achterin noemt, ik begrijp dat het begin moet kloppen. Om dit boek te kunnen schrijven, moet er een deel waar zijn. Pas dan kun je naar het ‘What if’-gedeelte. Dus lees ik hoe het jonge meisje een jonge vrouw werd. Hoe ze Bill Clinton ontmoette, die ze dan ook nog tijden met voor- en achternaam blijft benoemen, hoe seks erg belangrijk voor het jonge stel blijkt te zijn.

Het moment dat ze erachter komt dat hij een notoire vreemdganger is, is natuurlijk het moment dat de twijfel toeslaat. Uiteindelijk, wanneer hij dat ook toegeeft, hakt ze de knoop door: ze accepteert zijn huwelijksverzoek niet.

Dan wordt het boek leuker. Dan zien we het leven van de advocate, de hoogleraar, de carrièredame die politica wordt, de oude vrijster die nooit trouwde. En dat verhaal is niet alleen leuk omdat we Hillary beter leren kennen, maar ook omdat het een stukje Amerikaanse geschiedenis is, omdat we de politiek een stukje beter leren begrijpen.

Natuurlijk komt het moment dat Bill Clinton, voorbestemd om president te worden, het niet wordt en zich terugtrekt uit de politiek. Ze komen elkaar zo nu en dan nog tegen. Hij vertrekt naar Silicon valley, trouwt twee keer, is natuurlijk miljardair. Zij vecht voor vrouwenrechten en besluit om dat via de politiek te doen.

Onvermijdelijk komt alles weer samen als in 2015 beiden besluiten om president te worden. Opvolger van Obama. Het logische pad voor Hillary, een oude droom die weer opgegraven wordt door Bill. En dus staan ze tegenover elkaar, bij de democratische voorverkiezingen. Een leuke cameo is er voor Donald Trump, hij speelt een bijrol in de strijd tussen de twee voormalige geliefden.

Wie pakt de nominatie? Wie wordt president?

Sittenfeld heeft een leuke ‘What if’ geschreven, niet op het niveau van Ira Levin of Philip Roth, maar wel een goed verhaal dat meteen een goede beschrijving van de tijdgeest is. Het miljoenen verslindende circus dat de voorverkiezingen is geworden. De vorm die steeds belangrijker wordt dan de inhoud. En dat maakte dat ik elke avond een paar bladzijden meer wilde lezen, dat ik door het boek vloog. Compliment.

Citaat: “…en hij was het type man dat heel beleefd was in de omgang, maar heel conservatief als het ging om zaken als belastingen, gezondheidszorg en lhbt-rechten, waardoor zijn minachting voor iedereen die er anders over dacht dan hijzelf op het wrede af was. Zoals zo vaak bij deze mannen was hij strenggelovig. Jaren ervoor had een juridisch assistent van me dit soort mannen – altijd vijftig-plus, altijd wit en steevast middelmatig intelligent – gymleraarpolitici genoemd. Wat uiteraard een belediging was voor gymleraren.” (p.312)


Nummer: 20-077
Titel: Rodham. Een roman (Rodham. A novel)
Auteur: Curtis Sittenfeld
Taal: Nederlands (Engels)
Jaar: 2020
# Pagina’s: 459 (14832)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-90-254-6266-6

Meer:
Goodreads
Hebban
Guardian
Curtis Sittenfeld
New York Times
Washington Post

Levi Weemoedt – Geduldig lijden

Graag lees ik de diep cynische humor van Weemoedt. Gedichten en verhalen die zo zwaar zijn, dat je ze eigenlijk alleen maar als humor kunt lezen. Gelukkig doen velen dat. Maar het zijn geen simpele grappen, het is geen gimmick, Weemoedt schrijft gewoon kwaliteit.

Gelukkig is hij in het afgelopen jaar door velen herontdekt, mede dankzij een bundeling van zijn gedichten, bijeengebracht door Ozkan Akyol. Jammer dat het op die manier moet, maar beter dan dat het helemaal niet gebeurt. De man verdient gewoon een groot publiek.

Geduldig lijden is zijn debuut, mooi deze heruitgave als ‘grote lijsters’ waardoor ik het later alsnog kon lezen. Ten tijde van het debuut kon ik net lezen, toen was poëzie nog niet voor me weggelegd.

Citaat: “Ach! Voetbal was zo’n droevige bedoening, / als in december, op het allerlaatste veld, / een troosteloze nevel om je schoen hing, / de hoop op winnen lang ter aard’ besteld.” (p.32)


Nummer: 20-075
Titel: Geduldig lijden
Auteur: Levi Weemoedt
Taal: Nederlands
Jaar: 2000 (1977)
# Pagina’s: 53 (14327)
Categorie: Poëzie
ISBN: 90-0155-256-0

Meer:
Scholieren
Wikipedia
Weemoedt, Levi - Liedjes van Welzijn, Volksgezondheid & Cultuur
Weemoedt, Levi - Rijk verleden

( Collapse )
Transfered from instagram

Oliver Markus Malloy – Bad choices make good stories

Geen idee of het autobiografisch is of compleet verzonnen. Weet ook niet meer waarom ik het boek in Kindle terugvond, al zal de voorkant daar vast mee te maken hebben. Al dacht ik dat de foto mooier is dan het bijbehorende verhaal. Ik had het mis. Het verhaal is grappig, afwisselend en beter dan je zou vermoeden.

Vele maanden heb ik er over gedaan om het boek uit te lezen, een paar schermpjes tegelijk, als het even lukte een hoofdstuk. Vele andere boeken las ik tussendoor. Maar het was vermakelijk genoeg om door te gaan, om het niet van mijn telefoon te gooien.

Een Duitse hacker wordt online verliefd op een Amerikaanse (achteraf bleek getrouwde) jongedame. Hij vertrekt naar de VS en begint daar een nieuw leven. De relatie was natuurlijk gedoemd te mislukken, zoals meerdere opeenvolgende vriendinnen daarna ook allemaal een verhaal meedroegen. De titel van het boek is dan ook meer dan toepasselijk. En eigenlijk is het meteen de samenvatting. Leuke anekdotes, maar daarmee nog geen compleet verhaal.

Hacken, bladen uitgeven, websites bouwen, vrouwen aan de drugs, slecht betaalde baantjes, veel geld verdienen en er ook weer doorjagen, slechte seks, verhuizen en weer verhuizen, de vreemde verhalen volgen elkaar in hoog tempo op.

Daarmee is mijn manier van lezen eigenlijk, onbewust, de beste manier om het boek te lezen. Niet achter elkaar, maar elke keer een stukje. Even kijkend op het web, zie ik dat hij vele boeken geschreven heeft ondertussen, waaronder twee boeken als opvolger van deze titel. De neiging om die boeken nu op te zoeken heb ik dan weer niet. Het was genoeg zo.

Citaat: “For centuries, religion has been used by the rich people in power, to tell the poor, that it was God’s will that they were poor: ‘God made me your king. Don’t question my authority. It comes directly from God. If you don’t obey me, God is gonna be really pissed at you.’” (167/250)


Nummer: 20-074
Titel: Bad choices make good stories
Ondertitel: Going to New York
Auteur: Oliver Markus Malloy
Taal: Engels
Jaar: 2017
# Pagina’s: 275 (14274)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-1-9472-5800-6

Meer:
Amazon
Malloy rocks
Goodreads

Gerrit de Jager & Wim Stevenhagen – Het geslacht Doorzon
Gerrit de Jager – Casa Ronnie (De familie Doorzon 8)

Voor mijn gevoel heb ik er vroeger erg veel gelezen. Maar in de kast staan er niet echt veel, kan het dus ook mis hebben. Toen stonden op een dag deze twee in mijn Minibieb. Aangezien ik alle boeken die daarin staan eerst registreer, lagen ze dus even naast mijn computer en dan ben je al snel geneigd om toch maar weer eens een keertje te lezen.

Meer dan een glimlach leverde het niet op. De begintijd, waarin Stevenhagen nog mee tekende/schreef, later alleen de Jager, het komt allemaal een beetje gedateerd over. De grappen zijn een beetje in de categorie ‘dik hout, planken’. Blijven over de subtiele bijgrapjes. De immer omvallende gebouwen van de firma Biereco. De gebreide stropdas van Emiel. Hitler als lifter.

In beide boeken is het overigens zoon Ronnie die een hoofdrol heeft gepakt. De boeken zijn ook meer een verhaal dan dat ik me herinner. Niet een wekelijkse strip in een blad, maar meer een vervolgverhaal. Ze mogen terug de weide wereld in, ik geloof het wel.

Citaat: “Die nieuwe school is ook niks hoor pa…Ik mag niet eens met de Mercedes komen van ze!” (C25B)



Nummer: 20-073
Titel: Het geslacht Doorzon
Serie: De familie Doorzon 3
Auteur: Gerrit de Jager & Wim Stevenhagen
Taal: Nederlands
Jaar: 1982
# Pagina’s: 47 (13999)
Categorie: Stripboek
ISBN: 90-5477-041-7


















Nummer: 20-076
Titel: Casa Ronnie
Serie: De familie Doorzon 8
Auteur: Gerrit de Jager
Taal: Nederlands
Jaar: 1985
# Pagina’s: 46 (14373)
Categorie: Stripboek
ISBN: 90-6477-160-X

Meer:
Deel 15 op mijn blog
Wikipedia
Gerrit de Jager

Robert Seethaler – De Weense sigarenboer

Voor ik het doorheb, drukt Eddy me dit boek in de handen. “Mag je lenen, moet je lezen”. Zelf kwam hij al eerder tot de conclusie dat er weinig mannen zijn die lezen, vooral vrouwen pakken nog wel eens boek ter hand. Dus zijn we blij dat we een select groepje kennen dat nog wel leest. En dus gaat het ook vaak over boeken (en wielrennen) als we elkaar tegenkomen.

Dit boek stond zelfs in zijn top 25 favoriete boeken. Hij heeft de lijst niet online gemaakt bij Hebban, maar gewoon thuis, handgeschreven in een schriftje. Tja, dan moet ik het wel lezen, het ging thuis meteen bovenop Mount TBR, de eeuwige stapel van boeken die ik nog moet lezen en nooit kleiner wordt.

Het verhaal neemt ons mee van het platteland (Salzkammergut) in Oostenrijk, door naar Wenen. De 17-jarige Franz wordt door zijn moeder naar de hoofdstad gestuurd, zij kan niet meer voor hem zorgen, het is tijd voor hem om op eigen benen te staan. De enige kennis in de hoofdstad is een oude joodse eenbenige sigarenboer waar Franz in de winkel kan assisteren. De man heeft geen opvolger, ziet in de jongen iemand die de zaak zou kunnen overnemen. Maar eerst moet hij wat wereldwijzer worden. De eerste weken doet Franz dan ook niets anders dan in de winkel zitten en kranten lezen. Hij luistert naar de gesprekken die Otto voert met zijn klanten, hij leert.

Pas als hij doorheeft wat er speelt in de wereld, wordt zijn rol wat groter. Hij begrijpt wat de eerste wereldoorlog met Otto Trsnjek en met zijn land heeft gedaan, hij ziet ook de groeiende rol van de nazi’s, het is ondertussen 1938 geworden. Maar nu hij de wereld een beetje beter snapt, moet hij zichzelf ook leren kennen. Want als jongvolwassene in de stad zonder vrienden, zonder familie, zonder kennissen, is het lastig opgroeien. En dus wandelt hij alleen rond door Wenen, op zoek naar wat het leven hem brengt. Natuurlijk wordt hij verliefd, maar hij begrijpt vrouwen niet, zeker niet het object van zijn verlangen.

Twee verhalen mengen zich daardoor, het ‘coming of age’ verhaal van Franz, maar dan in Wenen, eind jaren dertig. En die twee verhalen bijten elkaar geregeld, wat voor het boek juist erg goed is, maar voor Franz zelf niet altijd. Een leuke bijrol is er voor een joodse professor die heel goed dromen kan interpreteren. Deze vaste klant van de sigarenwinkel geeft Franz soms advies, maar raakt ook op hem gesteld.

Mooi boek, ik begrijp de fascinatie van Eddy.

Citaat: “Otto Trsnjek boog zijn hoofd nog dieper. Een van de mannen trapte hem krachtig tegen zijn ribben. Met een grom viel hij opzij, hield zijn handen beschermend voor zijn gezicht en trok zijn been zo dicht mogelijk tegen zijn lichaam. Na een knik van zijn meerdere liep de derde man rond de toonbank, rukte de lade open, trok het stapeltje ‘dartele bladen’ eruit en hield het met een triomfantelijke grijns omhoog.” (p.157)



Nummer: 20-072
Titel: De Weense sigarenboer (Der Trafikant)
Auteur: Robert Seethaler
Taal: Nederlands (Duits)
Jaar: 2017 (2012)
# Pagina’s: 255 (13952)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-90-234-7160-8

Meer:
Mustreads
Literair Nederland
Tzum
Hebban

( Collapse )
Transfered from instagram

Sergio Siano – Maradona

Wanneer je in Napels opgroeit en dan fotograaf als beroep kiest, heb je midden jaren tachtig ineens een unieke kans, als de beste voetballer van dat moment naar jouw stad komt. En hij wordt er een ster, meer dan een ster, hij staat er boven de paus, een behoorlijke prestatie in een katholiek land, naast Padre Pio, men verafgoodt hem.

Twee keer was ik kort in Napels. Beide keren (in 1996 en 2017) nog geen 24 uur, maar beide keren trof ik overal in de stad foto’s, muurschilderingen, relikwieën, altaartjes om de Argentijn te eren. Vooral die eerste keer, toen ik in mijn eentje dwalend door de stad zwierf, voelde ik hoe men over hem dacht, ik proefde de sfeer, ik besloot dat ik daarover moest schrijven, ook al had ik nog nooit geschreven.

Natuurlijk wilde ik dit fotoboek hebben, toen ik zag dat Staantribune het verkocht. Natuurlijk wilde ik het meteen lezen. Ook al zou je geen woord Italiaans spreken, dan nog is dit boek aan te raden, want het cliché ‘a picture is worth a thousand words’ gaat hier zonder enige twijfel op. Gelukkig zijn de teksten tussendoor kort, gerelateerd aan wat je ziet, dus zelfs met mijn beperkte Italiaans is dit goed te doen.

Alleen maar zwart-witfoto’s, vooral op het veld, maar ook tijdens de training, in de stad, eigenlijk zijn hele leven tot het laatste hoofdstuk, het hoogtepunt, het feest in de stad na het behalen van de scudetto. Dan zie je iets waarvoor het woord feest een understatement is. Een hele stad gooit het openbare leven plat en is een week aan het vieren dat het gewonnen heeft van het arrogante noorden. Dat het voor het eerst de beste is van Italië. Dat Maradona groter is geworden dan de zoon van god.

En om dat allemaal te kunnen zien moet je dit boek aanschaffen. Ik leen hem niet uit, een pareltje op mijn plank voetbalfotoboeken.

Citaat: “E grazie a Maradona il sud oscuro era riuscito, infine, a umiliare il nord luminoso che lo disprezzava. Coppa dopo coppa, negli stadi italiani ed europei, la squadra del Napoli vinceva, e ogni gol era una profanazione dell’ordine constituito e una rivincita sulla storia. Eduardo Galeano” (p.99)



Nummer: 20-071
Titel: Maradona
Auteur: Sergio Siano
Taal: Italiaans
Jaar: 2018
# Pagina’s: 224 (13697)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-88-7421-222-4

Meer Maradona:
Maradona es mas grande que Pele
Maradona of is Messi beter (Hard Gras 88)
Michel di Tria - Maradona
Geen saai moment met Maradona
Manu Chao - La vida tombola
Chris Willemsen - De moord op Maradona
Gert Hage - Napels
Ghirelli en Uliano - La magica storia
Llinas en Niembro - Onschuldig
Felicidades Diego
Het leven is een loterij
Johan 4, december 1997 (Column, Goal)

Hugo Borst – O, Louis

Ooit was hij de spelverdeler van zijn geliefde Sparta. Later, als journalist, werkte hij goed samen met de trainer, altijd goed voor een mooi interview, een onverbloemde mening. En toen ging het mis, Van Gaal beschuldigde de schrijver van het lekken van zijn telefoonnummer, Borst voelde zich onterecht aangevallen en ging in de tegenaanval. Het kwam niet meer goed.

Maar het is best lastig, wanneer je het Nederlands voetbal moet analyseren, terwijl een van de bepalende figuren in die wereld je negeert. Andersom is het niet slim om als bondscoach een gezaghebbend journalist tegen je te hebben, omdat je te eigenwijs bent om je excuses aan te bieden.

Op zich een persoonlijke fittie, een probleem waar de rest van het land weinig mee te maken heeft. Maar Van Gaal is zo interessant voor een schrijver, Borst kan zo mooi schrijven. Dan kun je elkaar niet negeren. En dus schrijft Borst een boek dat ‘O, Louis’ heet, waar Van Gaal op de cover staat, maar wat eigenlijk meer over hemzelf gaat, bijna zelfpsychologie.

Voor velen was dat een reden om het boek niet te waarderen, om het af te kraken, voor mij juist andersom. Ik waardeer het omdat het over Borst gaat, niet over Van Gaal. De trainer is de kapstok, het gaat om hemzelf. Boeken over Van Gaal zijn er genoeg, als dan niet met zijn medewerking. Zoals Auke Kok al aantoonde met zijn biografie over Cruijff, medewerking is niet perse een voordeel, zonder diens familie schreef hij het beste Cruijffboek sinds Nico Scheepmaker. Op dezelfde manier schrijft Borst een prachtig boek over Van Gaal, juist omdat Van Gaal niet meer dan een bijrol speelt.

Zesentwintig hoofdstukken met dezelfde titel als het boek, vierentwintig keer zoektocht (er zit een telfoutje in de inhoudsopgave), de stukken kun je als geheel zien, maar ook als losse stukjes, verzameling columns, herinneringen, opiniestukken en onderzoek. En dat maakt tot een beter boek dan verwacht. Beter dan menigeen doorhad.

Citaat: “ ‘Maar het klopt godverdomme niet, Louis. Je hoort me toch. Je zit ernaast. Je beschuldigt me van iets wat ik niet heb gedaan. Hallo, neem dat even terug.’
‘Waarom zou ik dat terugnemen? Ik heb alle reden om aan te nemen…’
‘Je zit ernaast, mannetje. Doe godverdomme ‘ns normaal man, ik zou maar even sorry zeggen!’
‘Vind jij dat normaal: op zo’n toon praten?!’
‘En dat zeg jij! Louis, dit bevalt me helemaal niet. Ik heb je nummer niet weggegeven. Punt uit. Neem die opmerking dus even terug!’
‘Als je blijft schreeuwen…’
‘Dat maak ik zelf wel uit. Ik probeer mijn gelijk te halen. Je zit ernaast. Dus moet je je excuses maken. Zo werkt dat. Maar dat kun jij niet opbrengen, he, meneertje Fatsoen.’
Tien seconden later is het gesprek voorbij.” (p.201/202)


Nummer: 20-070
Titel: O, Louis
Auteur: Hugo Borst
Taal: Nederlands
Jaar: 2014
# Pagina’s: 399 (13473)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-6797-054-9


Meer O, Louis:
Hebban
Sportboek gezocht
Zijn zegje
Biografie portaal
Voetbalboeken punt net

Meer Borst:
Borst, Hugo - Alle ballen op Heintje
Borst, Hugo - Over lust en liefde
Borst, Hugo - Over vaders & zonen
Borst, Hugo - Waarom ik zo van Sparta hou (en Aad de Mos haat)

Meer Van Gaal:
King Louis naar Rio (Hard Gras 94)
Meindert Talma - Ik ben Louis van Gaal
Cruijff of van Gaal (Hard Gras 57)
Spaans met Amsterdams accent
Column Johan 4 (Goal, september 1997)