gerbie

Ruud Doevendans e.a. – Half 3 Nummer 9

Al vaker heb ik het gezegd. De serie boeken van Doevendans zijn leuk, maar halen het niet bij Hard Gras. Dat is niet erg, maar wel jammer. Doevendans kan mooie columns schrijven, ook langere verhalen passen hem, maar in je eentje met een beetje aanvulling elke keer een editie vullen, blijkt toch erg lastig. Maar genoeg daarover, ik lees ze ook graag, heb er nog een paar in de kast staan.

De vergelijkingen tussen twee middenvelden is leuk. Was het Brazilië van 1982 beter dan Frankrijk in 1984? Zeg het maar. Het verhaal over Silvio Piola, door Roberto Pennino, is waarom ik dit blad lees. Een mooi stuk over een spits die ik nog niet kende, maar die je als voetballiefhebber wel zou moeten kennen. 24 seizoenen lang scoren, doe het hem maar na.

Het verhaal over de keepers carrière van Doevendans zelf is het meest persoonlijke in de hele serie Half 3. Mooi beschreven, mooi gereflecteerd, kwetsbaar, compliment!

Nog twee verhalen van achter het ijzeren gordijn, Dan Coe vanuit Roemenië en Peter Kohl vanuit de DDR (Harry Walstra!) en als afsluiting een reconstructie van een vreemd trainingskamp van FC Twente, waardoor we Kees Rijvers anders leren kennen.

Mooie editie.

Citaat: “Westerhof ging volledig los. Hij begon te vloeken, te schelden en te tieren. Ik dook nog achter mijn eigen terugspeelbal aan, maar het was al te laat. Anti peristaltisch hijgend probeerde ik nog te redden van niet meer te redden was. ‘Mijnheer Westerhof, word nu niet boos. Dat was niet de bedoeling. Kunnen we dan echt niet…’ Helaas. De bal was al over de lijn, de scheidsrechter had al naar het midden gewezen. Westerhof luisterde niet eens meer en produceerde in een minuut meer scheldwoorden dan Vitesse in een heel seizoen aan punten verzamelde.” (p.47)


Nummer: 18-046
Titel: Half 3 Nummer 9
Auteur: Ruud Doevendans e.a.
Taal: Nederlands
Jaar: 2013
# Pagina’s: 104 (8704)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-79067-09-1


Meer Half 3:
Nummer 8
Nummer 7
Nummer 4
Nummer 3
Nummer 2
Nummer 1

Meer Doevendans:
Tardelli
Half Drie
Spreker Doevendans

Remco Campert – Bij hoog en laag

In de jaren tachtig ontdekte ik de publieksservice van de VPRO. Voor een tientje kon je een cassettebandje bestellen met een radio-uitzending die je gemist had. Ik bestelde er een aantal met schrijvers die voorlazen uit eigen werk. Ik werd fan van Remco Campert. De verhalen Tot Zoens en Het Recept waren hilarisch, toen ik ze kort daarop las, hoorde ik zijn stem voorlezen. Ik zag hem in het theater met Mulder en Chabot. Ik las recente en oude boeken.

Dat ben ik blijven doen, dertig jaar lang. Dat wil niet zeggen dat ik zijn hele oeuvre ondertussen gelezen heb, de goede man produceert ongelooflijk veel. Korte verhalen, columns, poëzie, novelles, CaMu, noem het maar op. Hij heeft zo langzamerhand een eigen plank veroverd in mijn boekenkast.

Het liefst lees ik de columns en vooral de korte verhalen. Maar zo nu en dan probeer ik ook de poëzie weer eens. Mijn conclusie blijft staan. Leuk, maar ik lees het liefst zijn korte verhalen. Nu zou je sommige gedichten in deze oude bundel (meer dan een halve eeuw geleden) ook als verhaal kunnen lezen. De bundeling is een verzameling van kleinere gedichtenbundels, ben eigenlijk wel benieuwd of die afzonderlijk nog te verkrijgen zijn, of dat die puur voor de verzamelaar zijn. Wie heeft ‘Ten lessons with Timothy’, ‘Vierendelen’, ‘Vogels vliegen toch’, ‘Een standbeeld opwinden’, ‘Berchtesgarden’, ‘Vijf 5tigers’, ‘Met man en muis’ of ‘Het huis waarin ik woonde’ nog in de kast staan?

Campert blijft een held.

Citaat: “Zondag

Zondag had ik me voorgesteld
in de hangmat door te brengen
tussen de stevige stammen van de bomen
dicht boven de aarde
en van de hemel ver genoeg verwijderd
om me een mens op zijn plaats te voelen.

Maar het regende.” (p.7)


Nummer: 18-045
Titel: Bij hoog en laag
Auteur: Remco Campert
Taal: Nederlands
Jaar: 1959
# Pagina’s: 103 (8600)
Categorie: Poëzie
ISBN: nvt

Meer:
Leestafel
Koninkijke Bibliotheek
Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren

Meer Campert op Gerbie.nl:
CaMu 1998
De familie Kneupma
Camu 1996
Een geschenk uit de hemel
CaMu 2000
Een ellendige nietsnut
CaMu 2002
Een liefde in Parijs
Hotel du Nord
Tot zoens
CaMu 1997

Dick Heuvelman, Frans van Schoonderwalt en Gerard Sierksma – Tour de France top 100

Als misschien bekend, ben ik gek op lijstjes. Dit boek paste dus perfect in mijn collectie. Tijdens de Tour gelezen, wie is nu echt de beste? Daarvoor kun je natuurlijk meerdere criteria gebruiken, vooral over de onderlinge weging kun je discussiëren. Heerlijk. Is een vierde plek in het eindklassement beter dan winst in een etappe? Wat is moeilijker: tweede worden in het bergklassement of negende in het eindklassement? Was de Tour van 1964 zwaarder of juist eenvoudiger dan de Tour van 1983? Zowel Armstrong als Thevenet gaven toe doping te hebben gebruikt. De Fransman mocht zijn titels behouden. Is toegeven (Ullrich) erger dan niet toegeven (Zoetemelk)?

Meer tegenstand of juist betere omstandigheden? Maakt het uit of je in de Giro en Vuelta ook hebt gepresteerd? Ben je het hele jaar goed (Merckx) of richt je je slechts op de tour (Indurain)? Er zijn zoveel factoren die meetellen, dat het onmogelijk is een lijst te maken die boven discussie verheven is. Maar juist die discussie is het leukste!

Over de nummer 1 zal onder experts weinig discussie zijn, ook de rekenmethode die je gebruikt is niet relevant. Je moet van goeden huize komen wil je ooit nog hoger worden aangeslagen dan Merckx. Dat Zoetemelk de beste Nederlander is, zal zelfs Jan Janssen accepteren.

Leuk boek, zou elk decennium bijgewerkt kunnen (moeten!) worden.

Citaat: “De zogenaamde schone Tour van 2006, die zonder de sterren Jan Ullrich, Ivan Basso en Aleksandre Vinokoerov is verreden, kreeg een van doping beschuldigde winnaar, Floyd Landis die in het Universeel Tourklassement op de 83ste plaats staat. Indien Landis wordt gediskwalificeerd, verdwijnt hij uit de top 100 en komt de nieuwe winnaar, Oscar Pereiro Sio, op nummer 79 de top 100 binnen.” (p.8)


Nummer: 18-044
Titel: Tour de France top 100
Ondertitel: De honderd beste tourrenners aller tijden
Auteur: Dick Heuvelman, Frans van Schoonderwalt, Gerard Sierksma
Taal: Nederlands
Jaar: 2007
# Pagina’s: 160 (8497)
Categorie: Wielrennen
ISBN: 978-90-4390-930-3

Meer:
Wielersportbroeken
Goodreads
Bol
Tour de France (op gerbie.nl)

Marcel Vaarmeijer – Voor wie ik heb liefgehad

Soms is het goed om een boek pas een tijdje na lezing te beschrijven, om het blogje uit te stellen. Reflectie door tijd. Maar soms ook is het boek dermate ver weggezakt dat het erg lastig is nog iets zinnigs te schrijven. Daarbij komt, in mijn geval, dat E-books sneller en verder in het geheugen gedreven worden dan ‘echte’ boeken. Vreemd, want uiteindelijk gaat het om de inhoud, niet waar je de woorden las, maar het is wel zo.

Dus ik weet nog wel waar en wanneer ik dit boek las, maar veel verder dan de spreekwoordelijke achterflap kom ik niet als het op navertellen aankomt. Als ik elders op het web op zoek ga (zie onderaan), dan komen er wel weer dingen terug. Gelukkig maar. Ook in dit geval, positief en negatief. Ik las het boek snel, de zogenaamde pagetwister, wat op een E-reader toch al sneller het geval is. Maar ik zie ook waarom het niet per se vastgesetteld in mijn brein zit. Te veel chicklit, te veel geschreven op het effect, niet uit het hart. Wat best vreemd is, want het boek schijnt gebaseerd te zijn op het leven van de schrijver.

Moeders kijkt terug op haar leven. Ze zit al in het verzorgingstehuis, krijgt oude dagboeken terug en wil ze weggooien. Een verpleger haalt haar over het niet te doen en samen lezen ze over haar geschiedenis. Natuurlijk een belangrijke tweede wereldoorlog component, vormende gebeurtenis voor een hele generatie. De verpleger en de oude dame, samen herbeleven ze een boeiend leven. Geen gemakkelijk, dat klopt.

Al met al kan ik de heer Vaarmeijer weinig recht doen. Mijn schuld. Het is niet anders. Lees de andere recensies voor betere samenvattingen, meningen. Sorry.

Citaat: ““Looburg, 14 augustus 1937.
Morgen ben ik jarig, morgen word ik dertien jaar. Maar het echte feest was vandaag, bij Daniël thuis. Zijn moeder had een taart gebakken, een grote taart met slagroom en dertien kaarsjes. Ik heb ze uitgeblazen, in één keer. Dat brengt geluk, zei Sonja, het kleine zusje van Daniël. Nog meer geluk, dacht ik, dat kan bijna niet.”” (p.143)


Nummer: 18-043
Titel: Voor wie ik heb liefgehad
Auteur: Marcel Vaarmeijer
Taal: Nederlands
Jaar: 2016
# Pagina’s: 298 (8337)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-90-245-7095-9

Meer:
Goodreads
Hebban
Chicklit.nl
De Leesfabriek
Stoerboek
Marcel Vaarmeijer

Japke-d. Bouma – Ga lekker zelf in je kracht staan

Columns over taal. In de vakantiebiebapp. Leuk. Had haar wel eens voorbij zien komen op social media, maar nog niet wat van haar gelezen. Nu wel dus. En het was leuk. Ideaal om even tussendoor te doen. Een, twee of een paar columns, direct van je telefoon, voor die onverwachte momenten dat je moet wachten.

Ze is een goed observator, hoort en leest taaltrends die langs de meeste mensen heen gaan. En als je die dan in de juiste context weet te zetten, dan heb je een goede column. En die bundeling, met de mooie titel, is dan automatisch een leuk boek.

Wat ook een mogelijkheid is trouwens: gooi al die woorden op een rijtje en noem het vergaderpoëzie.

Citaat: “Ik zei het vaak hardop tegen mezelf als ik in de stromende regen met een rokje op de fiets zat, als ik op een overvol treinbalkon stond met vier vouwfietsen tegen mijn schenen, of als mijn baas weer eens stond te schaterlachen als ik om opslag had gevraagd. Want in de jaren negentig was succes nog een keuze. Toen prutste je wat in je garage in Silicon Valley en had je binnen vijf jaar een miljardenbedrijf.” (101/412)


Nummer: 18-042
Titel: Ga lekker zelf in je kracht staan
Auteur: Japke-d. Bouma
Taal: Nederlands
Jaar: 2017
# Pagina’s: 154 (8039)
Categorie: Non fictie
ISBN: 978-94-0040-694-0

Meer:
Column NRC
Rubriek NRC
Twitter
Wikipedia

Rob van Essen – Dit is wat ik je beloof

Ook dit was een cadeautje, nieuwjaarsgeschenk. Niet te lang. Wel leuk. Ik ken Rob van Essen niet. Kan me ook niet herinneren iets van hem te hebben gelezen. Het verhaal komt uit de ‘veelgeprezen verhalenbundel’ Hier wonen ook mensen. De auteur wordt ‘een van de allerbeste verhalenschrijvers van Nederland’ genoemd. Is blijkbaar langs me heen gegaan.

Verhaal lijkt mij een erotische fantasie van de schrijver. Al fietsend langs de Amstel ziet hij een boot langs roeien, vier knappe studentes aan boord. Je fantasie gaat met je op hol. Hoe zou je alle vier de dames kunnen versieren? Of hoe krijg je alle vier zo gek dat ze jou willen? Dat ze op jou afkomen. Je komt thuis, zet de computer aan, tikt er een eind op los. Een dag later nog een keer doorlezen, klaar.

Niets mis mee, lekker tussendoortje.

Citaat: ““Willemijn was bedachtzamer dan Jenny, en ze wilde meer weten, over mij en mijn werk. Ook zij bleef na sluitingstijd hangen, ze kwam achter de bar en hielp met glazen spoelen, maar zoenen deden we niet, we zoenden pas nadat we voor mijn deur onze fietsen op slot hadden gezet. De hele weg door de donkere stad had ze geglimlacht, ze glimlachte zelfs onder het zoenen.” (p.14-15/31)


Nummer: 18-041
Titel: Dit is wat ik je beloof
Auteur: Rob van Essen
Taal: Nederlands
Jaar: 2014
# Pagina’s: 20 (7885)
Categorie: Fictie
ISBN: nvt

Meer:
Rob van Essen (eigen blog)
Rob van Essen (Atlast Contact)
Zelf downloaden
Groene Amsterdammer

Philip Snijder – De volcontinu

Cadeau van de uitgever bij een jaarwisseling. Geen idee waarom ik het kreeg, waarschijnlijk heeft het toen op de site gestaan. Gratis, dus was ik er snel bij. Gok ik.

Jaren later, toen ik het op mijn E-reader opende, zag ik pas dat het niet een flink boek was. 29 bladzijden. Waarvan achterin nog meerdere verwijzingen naar andere boeken van de schrijver. Het roept de vraag op wanneer iets een boek is. Op papier kan het voorkomen dat een speciale uitgave een eigen kaft krijgt, ook al is het maar een paar dozijn bladzijden. Op de computer is het eigenlijk simpeler, een kaft hoeft niet. Wanneer het een bestand is, is het een boek.

Een boek dat niet het boek is dat in de winkel ligt. Er is een verhalenbundel die De Volcontinu heet. Het bestand dat ik las, was alleen het titelverhaal van die bundeling.

Zeker is dat het een leuk verhaal is. Een verhaal over oom Klaas, die in de ploegendienst werkte bij de Hoogovens. En ploegendienst is funest voor een regelmatig slaapritme. Zo kon het voorkomen dat midden in de verjaardag oom Klaas zijn ogen niet langer open kon houden. Ondanks het rumoer, ondanks de drukte, overviel de slaap hem.

Snijder geeft een mooi sfeerbeeld van een jeugd, een andere tijd. Dit verhaal roept om meer.

Citaat: “Het gebeurt na al die jaren niet zo vaak meer, maar soms, tijdens alcoholische mijmeringen bijvoorbeeld, ik noem maar wat, komt oom Klaas me voor de geest. Hij slaapt dan, oom Klaas. Niet in een bed, niet met zijn vrijwel kale hoofd op een kussen, niet met zijn lange lijf gerieflijk uitgestrekt op een bank, grasveld of strand. Nee, als ik hem voor me zie slaapt hij, diep en met galmende snurkuithalen uit zijn wijd opengezakte mond, in zittende positie.” (p.1)

Nummer: 18-040
Titel: De volcontinu
Auteur: Philip Snijder
Taal: Nederlands
Jaar: 2013
# Pagina’s: 29 (7865)
Categorie: Fictie
ISBN: nvt

Meer:
Groene Amsterdammer
De leesclub van alles
Hebban
Rein Swart

Tatiana de Rosnay - Overspel

Paar daagjes op pad, flink wat tijd om te lezen. In de trein, op het vliegveld, in het vliegtuig, ’s avonds tijdens het eten, voor het naar bed gaan, wachtend op de afspraak. Verstandig om de E-reader goed op te laden en flink wat boeken mee te nemen. Maar dan moet je nog altijd de keuze maken wat je daadwerkelijk gaat lezen. En dan valt soms de keuze op een boek dat je normaal gesproken niet zou lezen. De Rosnay werd wereldberoemd met Sarah’s Key (vreemd genoeg vertaald naar Haar naam was Sarah), schreef dit boek als tussendoortje.

Tussendoortje, tenminste, ik kan niet anders concluderen. Iemand die een bestseller kan schrijven, moet zich schamen voor dit verhaal. Is hier geen redacteur geweest die haar tegengas durfde te geven? Is dit verhaal überhaupt gelezen voordat het gedrukt werd? Gelukkig was het niet zo’n dik boek, anders was ik zeker afgehaakt. Nu blijf je lezen, omdat je al bijna op de helft bent, terwijl de conclusie al is dat het geen goed boek is.

Zelden had ik zo weinig op met de hoofdfiguur, die in dit geval ook nog eens het hele verhaal verteld. In het kort: perfecte huisvrouw laat zich verleiden, waarbij haar minnaar sterft, hartaanval. In paniek rent ze weg en hoopt dat niemand er ooit achter komt. Natuurlijk is dat niet het geval, anders was er geen verhaal. Ze wordt gechanteerd, raakt psychisch compleet in de war en alles loopt uit de hand.

Ik moest halverwege even denken aan de anekdote van Freek de Jonge over de beroerde toneeluitvoering van Anne Frank’s dagboek. Het was zo slecht dat toen de Duitsers het toneel opkwamen het publiek al meteen begon te schreeuwen: ‘ze zitten in het achterhuis!’. Hoe verder ik las, hoe minder sympathie voor Helene. Alle ellende verdiende ze. Maar zelfs dat zou nog een vooropgezet plan kunnen zijn, dat de schrijfster hoopt dat je dat doet. Maar de gedachtekronkels volgen is onmogelijk. Nergens zie je enige logica, elke geloofwaardigheid van de karakters is al erg lang verdwenen.

Blij dat ik het uit had, zonde van mijn tijd. Bagger!

Citaat: “Als die golf eenmaal voorbij was probeerde ze weer tot zichzelf te komen, met haar blik op het plafond, verward, en dan dacht ze aan de man, aan wat hij bij haar deed, aan de manier waarop hij haar lichaam had bezeten, aan de bodemloze put die hij in haar leek te hebben gegraven.” (68/162)


Nummer: 18-039
Titel: Overspel (Spirales)
Auteur: Tatiana de Rosnay
Taal: Nederlands (Frans)
Jaar: 2014 (2004)
# Pagina’s: 162 (7836)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-90-472-0461-9

Meer:
Wikipedia
Tatiana de Rosnay
Goodreads
Hebban
Leestafel
Boeken ID
Thrillerlezers

Jonathan Safran Foer – Alles is verlicht

Op je telefoon lezen is waardeloos. Schermpje voor schermpje, het schiet niet op. Het leest niet lekker. Je moet elke keer terug in het verhaal komen. Alleen heeft je telefoon een gigantisch voordeel: je hebt het kreng eigenlijk altijd bij je. En nu heb ik vaak een boek bij me, of iets te lezen in ieder geval, vaak is niet altijd. En dus zorg ik altijd dat ik een boek op mijn telefoon heb staan, voor het geval dat. Je weet nooit waar je belandt. Je weet nooit wanneer je een boek nodig hebt. En dan heb je je telefoon. Het boek moet wel aan voorwaarden voldoen. Het moet goed genoeg zijn om verder te willen lezen. Het moet licht genoeg zijn om er snel weer in te komen. Het moet memorabel genoeg zijn om weer op te pakken na een tijdje zonder, een tijd waarin je misschien wel meerdere boeken hebt (uit)gelezen.

Foer voldeed aan al deze voorwaarden. Dit boek was zijn debuut, het werd me al aangeraden tien jaar geleden toen ik zijn bekendste boek (Extreem luid & ongelooflijk dichtbij) las. Maar zoals het gaat, duurt het soms jaren voordat ik een goed advies opvolg. Foer schrijft zichzelf in het boek, al is de reis die hij maakt fictief, zijn hoofdfiguur is dan ook een fictief karakter, een schrijver van joodse komaf die Jonathan Safran Foer heet. De reis die hij maakt is een zoektocht naar zijn eigen geschiedenis. In Oekraïne gaat hij op zoek naar Augustine. Zij heeft zijn grootvader gered in de oorlog. Zonder die gebeurtenis was hij er niet geweest.

Het hele boek lopen er twee verhaallijnen door elkaar. De hedendaagse zoektocht naar overlevenden, het liefst Augustine, op het platteland van de Oekraïne, waar de schrijver als buitenstaander te maken krijgt met een gids, diens opa als chauffeur, maar vooral met leegte, met mensen die hem vreemd aanstaren en een zoektocht die gedoemd is te mislukken. Daarnaast speelt het verhaal van Trochenbrod/Trachimbrod, het oude dorp waar zijn opa vandaan kwam. Dit joodse dorp werd opgericht in 1791, maar ging ten onder door de nazi’s in 1942. Wat gebeurde er in die anderhalve eeuw? Hoe was het leven van de grootvader?

Het verhaal kent ook twee vertellers. De schrijver zelf natuurlijk, maar ook zijn Oekraïense gids, die in slecht Engels (ik neem aan dat dat het verhaal is, want krom Nederlands zal niet door de vertaler geschreven zijn, maar bewust om aan te geven dat de brieven in beroerd Engels geschreven zijn) met zijn opdrachtgever communiceert, al denkt hij dat hij goed Engels spreekt en droomt over een toekomst in de Verenigde Staten.

De afwisseling van verteller, van tijd, maakt dat het boek boeiend blijft, ook al haalt het soms de vaart er wel uit. Dat is niet erg, aangezien het plot niet zo boeiend is, als wel de weg ernaartoe. Wat dat betreft zou je het boek ook kunnen zien als het script van een road movie. Ik heb de verfilming nog niet gezien (altijd eerst het boek lezen!), maar kan me goed voorstellen dat het een soort van road movie is geworden.

Foer heeft een prachtig debuut geschreven, waarin vele lagen te lezen zijn. Onder het stukje meestal wat links naar andere recensies of andere boeken, over dit boek is extreem veel te vinden. Alleen al de Guardian schreef vijf geweldige artikelen over het boek. Via YouTube is nog meer te vinden. Niet iedereen vindt het boek goed, in Tsjechië wordt beweerd dat het boek de realiteit niet goed weergeeft. Volgens mij is het een geweldig fictief verhaal, met waargebeurde evenementen (de vernietiging van Trachimbrod door de nazi’s) als basis. Kun je dan discussiëren over kloppen of niet kloppen?

Citaat: “De treurigheid van opwinding als zeldzame fysieke toestand; de treurigheid van de behoefte om mooie dingen te maken; anustreurigheid; de treurigheid van oogcontact tijdens fellatio en cunnilingus; kustreurigheid; de treurigheid van te snel bewegen; de treurigheid van on(b)eweeglijk blijven; naaktmodellentreurigheid; de treurigheid van de portretkunst; “ (873/1129)


Nummer: 18-038
Titel: Alles is verlicht (Everything is illuminated)
Auteur: Jonathan Safran Foer
Taal: Nederlands (Engels)
Jaar: 2002
# Pagina’s: 294 (7674)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-90-414-2194-4

Meer:
Extreem luid & ongelooflijk dichtbij
Everything is illuminated (Wikipedia)
Who is augustine?
Volkskrant
De Groene Amsterdammer
Scholieren.com
Goodreads
Guardian
Prague Post
Trochenbrod (Wikipedia)
IMDB

Jonas Jonasson – De 100-jarige man die terugkwam om de wereld te redden

Het lijkt ietwat onvermijdelijk dat ook bij boeken, net als bij films, een bestseller automatisch tot gevolg heeft dat er een vervolg moet komen. Nu was het eerste boek over de 100-jarige ook erg leuk, maar of dat een vervolg rechtvaardigt, is de vraag.

In een interview gaaf Jonasson aan dat Allan in zijn hoofd kwam. Dat de tijd om Allan vroeg. Dat het boek dat hij aan het schrijven was niet liep zoals het moest lopen, kortom, er moest iets anders gebeuren. Roerige tijden, wie beter om commentaar te leveren dan Allan Karlson?

We beginnen dus met Allan in Indonesië, waar hij zijn kapitaal er doorheen jaagt, geniet van zijn ouwe dag. Maar zoals je kunt verwachten, niets gaat zoals gepland, dus op een dag zit hij met zijn maat Julius in een luchtballon die in de Indische Oceaan neerstort. Ze worden gered door een toevallig passerende tanker uit Noord-Korea, het begin van een reeks avonturen, zoals hem in het eerste boek ook al overkwam.

Groot verschil met het eerste boek is dat dit verhaal over een enkel jaar gaat, terwijl het eerste boek juist zo goed was vanwege de afwisseling tussen het avontuur in het nu, met tussendoor de gebeurtenissen uit het verleden, de eerste 99 jaar. In dit boek ontbreekt die afwisseling, waardoor het boek nog sneller lijkt te gaan dan het eerste deel. Dit kun je als aanbeveling zien, maar ook als kritiek. Want waar ik in het eerste deel zonder problemen meeging langs Franco, Truman, Stalin en Churchill, kostte het me nu moeite om te accepteren dat Allan binnen een dag in Washington al op de golfbaan stond met Trump. Dat de willekeurige voorbijganger iets verder in het verhaal een Duitse diplomaat was, waardoor hij later in het boek rechtstreeks contact krijgt met Merkel.

Kortom, de geloofwaardigheid die in het eerste boek niet zo relevant was, is storend in het tweede boek. En dan kan de schrijver in een interview wel zeggen dat ‘Allan schreeuwde om een terugkeer’, het lijkt er meer op dat de uitgever schreeuwde om een vervolg, een nieuwe bestseller. Maakt het dat een slecht boek? Nee, maar zeker ook geen goed boek. Het is er, de echte fans zullen niet teleurgesteld raken, de lezer die kritisch las, is na het eerste boek waarschijnlijk al afgehaakt.

Citaat: “Hij werd afgezet en naar het vasteland gestuurd. Een paar jaar later stierf hij straatarm en verloederd in een herberg ergens in Zwitserland. Hij was begonnen als koning, was gedegradeerd tot graaf, leefde een paar jaar als kolonel Gustafsson en eindigde als alcoholist. Niet bepaald een carrière als een komeet.” (p.244/268)


Nummer: 18-037
Titel: De 100-jarige man die terugkwam om de wereld te redden (Hundraetttaringen som tanktte att han tankte for mycket)
Auteur: Jonas Jonasson
Taal: Nederlands (Zweeds)
Jaar: 2018
# Pagina’s: 368 (7382)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-90-254-5270-4

Meer:
Hebban
Goodreads
AD
Trouw
De 100-jarige die uit het raam klom en verdween